Το υστερόγραφο μιας συγγνώμης

Μια αιχμηρή ιστορία όπου το ασυνείδητο και ο ρεαλισμός, συνθέτουν έναν γοητευτικό κι απρόβλεπτο εφιάλτη.

Δυο παιδικές φίλες, δυο αινιγματικές φιγούρες, συναντώνται μετά από χρόνια στον τόπο που ξεκίνησαν τη ζωή τους. Απολογούνται για τα σκληρά βιώματα και τις πράξεις τους. Για τα πάθη, τους πόθους και τις αγάπες που τις οδήγησαν στο τέλμα.

Η Φαίδρα, ένας αντισυμβατικός χαρακτήρας, αφήνει την παιδική ζωή της για έναν έρωτα κι ανεύθυνα σκορπίζεται σε παθιασμένες ανάγκες ηδονικών αναζητήσεων. Μάτωσε τη ψυχή της με πληγές που ποτέ δεν θα επουλώσει ο χρόνος και θα τις κουβαλά για πάντα μέσα της, γιατί από αυτές θα μείνει βαθιά σημαδεμένη χωρίς ποτέ να βρει κομμάτια του εαυτού της που θα διασώσουν τα μεταμορφωμένα αισθήματα της.
Η Ειρήνη, βιώνει την παραφορά του αγοραίου έρωτα βλέποντας μάνα κι αδελφή να παίζουν τα παιχνίδια του. Από εκδίκηση κυλιέται στην ίδια παραίσθηση. Αηδιάζει και μισεί αυτούς που αγοράζουν αισθήματα, όσους αφήνουν λάσπες στη ψυχή της. Αυτή την σκληρή εμπειρία την ξεπληρώνει, άθελά της, με μια εγκυμοσύνη. Οι προτροπές της μάνας για άμβλωση την πεισμώνουν για το αντίθετο. Κρατάει το μωρό και φεύγει από το σπίτι. Μόνη, και φοβισμένη για όσα άγνωστα θα ακολουθήσουν πνίγεται στην απελπισία της μοναξιάς. Η αποστροφή για το άλλο φύλο τροφοδοτεί τον ψυχικό της κόσμο που ακροβατεί πάνω σε κινούμενη άμμο και στο παράλογο.
Κλείνεται στον εαυτό της κι αφοσιώνεται με λατρεία στο μεγάλωμα του μωρού της. Μέσα από τη γυναικεία απελπισμένη τρυφερότητά της και με μια ανενδοίαστη δύναμη σαν έννοια αφηρημένη αναστρέφει τη φορά της φύσης, νεκρώνει αξίες, ήθη, είδωλα.
Διχασμένη από έναν αιρετικό πόθο και μια παρά φύση εσωτερική δύναμη μπλέκει αθώα τις αισθήσεις της σε μια ατελείωτη μέθη που την οδηγεί απενεχοποιημένη στην αιμομιξία.