Ένας κι ένας… 46+1 άνθρωποι της τέχνης από κοντά

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε Έλληνες ανθρώπους της τέχνης που γνώρισα και πλέον δεν βρίσκονται στη ζωή -με μοναδική εξαίρεση τον Μίκη Θεοδωράκη, που εκτιμώ ως εσαεί ζώντα- σε μια προσπάθεια, παράλληλα με το έργο τους, να σκιαγραφηθεί η ανθρώπινη πλευρά, το «πιστεύω», η εποχή, ο ενίοτε προφητικός τους λόγος. Θα μπορούσε -θα ήθελα- να είναι κι άλλοι, αλλά σ’ αυτούς βρέθηκα πιο κοντά (ή αυτοί βρέθηκαν πιο κοντά σ’ εμένα – έτσι κι αλλιώς είναι περίεργη και απρόβλεπτη η μοίρα των όποιων σχέσεων). Προσωπικές επιλογές είναι, αφού άλλωστε αυτό το βιβλίο δεν είναι -δεν θα μπορούσε να είναι- ιστορία. Μια προσωπική κατάθεση, με τα βιώματα ενός πολιτιστικού συντάκτη.
Λένε:
«Πολιτισμός, η βαριά βιομηχανία μας. Χωρίς πολιτισμό είμαστε ο κανένας. Πιστεύω ότι δεν συμφέρει την Ευρώπη να χαθεί η Ελλάδα. Διότι η Ελλάδα αντιπροσωπεύει τα οράματα όλης της Ευρώπης» ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
«Δίκαιη εξουσία δεν υπάρχει» ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ
«Δημοκρατία είναι να προσφέρεις και να παίρνεις, και στις μέρες μας, το βλέπω κι εδώ στον τόπο μας, υπάρχει η τάση όλοι να παίρνουν» ΜΕΜΟΣ ΜΑΚΡΗΣ
«Που είναι τα παλιά φιλολογικά καφενεία; Όλα έχουν γίνει τράπεζες» ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
«Σε παρακαλώ να έχεις υπόψη σου ότι κάποιοι θέλουν να μου κάνουν κακό κλείνοντάς με σε ίδρυμα» ΔΑΝΑΗ
«Η ερωτική απιστία είναι η υπεράσπιση της ελευθερίας μας» ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
«Η μόνη επανάσταση που υπάρχει σήμερα στην ανθρωπότητα είναι η ερωτική. Όλες οι άλλες πήγαν περίπατο» ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
«Εγώ παραμένω ένας ουτοπικός κομουνιστής. Ψάχνω να βρω την κοινωνία της αλληλεγγύης – εκεί βλέπω τη λύση του προβλήματος» ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ .