Παραμύθι χωρίς όνομα (Μαλακό εξώφυλλο)

Κάποτε, σε μια χώρα μακρινή, ο βασιλιάς της νοιαζόταν μόνο για τη διασκέδασή του μέχρι που η χώρα του βυθίστηκε στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Οι κάτοικοι υπέφεραν και άρχισαν να εγκαταλείπουν σιγά σιγά τον τόπο τους μέχρι που το βασιλόπουλο πήρε την απόφαση να ανορθώσει το ηθικό του λαού του και να τον συσπειρώσει στην κοινή δουλειά. Η ακλόνητη πίστη του χαρισματικού “βασιλόπουλου” θα δώσει πνοή στους ανθρώπους του τόπου και θα καταφέρει το ακατόρθωτο.

Ο μυθικός κόσμος του παραμυθιού ενσαρκώνει την αναζήτηση αξιών, όπως της γενναιότητας, της Προσφορέςς και της θυσίας.
“Ένα παραμύθι για παιδιά και μαζί ένα διήγημα για τους μεγάλους. Μια πλαστική διαμαρτύρηση για ένα περίσσιο κοινωνικό κακό. Μια σάτιρα και μια φάρσα. Ένα βιβλίο και μια πράξη […], ένα ηθικό ποτό προσφερμένο σε καλότεχνο ποτήρι.
Πατριωτικό μάθημα σε ζωγραφιές”.