O Λήκη, ένα μικρό σκουλήκι, αποφασίζει κάποιο ανοιξιάτικο πρωινό να ξεμυτίσει από τη φωλιά του. Φτάνει σ’ έναν κήπο, όπου συναντά τη Λευκή, μια μικρή, κάτασπρη πεταλούδα! O Λήκη θαυμάζει το ανάλαφρο φτερούγισμά της και λαχταρά να γίνει, έστω για λίγο, και κείνος… πεταλούδα!
Η Λευκή αποφασίζει να τον βοηθήσει. Τρέχει στον κάμπο και παρακαλεί την Πεταλουδομάνα, να της πει έναν τρόπο για να… αποκτήσει ο Λήκη φτερά!
– Δύσκολο πράγμα μού ζητάς!…
Πολύ δύσκολο! Για να μην πω ακατόρθωτο! λέει η Πεταλουδομάνα.
Μα η Λευκή επιμένει! Τότε η Πεταλουδομάνα τής δίνει μια γριφοσυνταγή:
Το να σ’ αγαπούν είναι κάτι/
το ν’ αγαπάς είναι πολύ/
το να σ’ αγαπούν και ν’ αγαπάς/
είναι το παν!…
Αυτό που μένει είναι να νιώσει η Λευκή τη σημασία της, κι όλα θα γίνουν!