Καληνύχτα κύριε Μozart

Παρακολουθώντας τη Μαριέλα, μια “ντίβα” του λαϊκού πενταγράμμου να διηγείται τη ζωή της σε έναν νεαρό συγγραφέα, νιώθει κανείς σαν να στέκει μπροστά σε ένα ανοιχτό παράθυρο, κρυφοκοιτάζοντας τη ζωή των καμαρινιών και το παρασκήνιο, που κρύβεται πίσω από τα φώτα της οποιασδήποτε πίστας.

Η αναρρίχηση μιας τραγουδίστριας στο καλλιτεχνικό στερέωμα βήμα προς βήμα. Η νύχτα σε όλο της το μεγαλείο.

Κάποτε… Τώρα… Πάντα!

Τίποτα δεν αλλάζει σ’ αυτό το στημένο πανηγυράκι. Τα ΜΜΕ θα εισβάλλουν στα σπίτια μας για να μας επιβάλλουν τρόπο ζωής. Η χοάνη του Star System, θα καταβροχθίζει αθώες ταλαντούχες ψυχές, βγάζοντας ομοιόμορφα αλλά επώνυμα μουσικά κεφτεδάκια και ο κόσμος θα χειροκροτεί για να μην πλήττει. Τα ωδεία θα βγάζουν εκατοντάδες δασκάλες κλασικής μουσικής, που θα ζουν με το όνειρο ενός διορισμού και το κυνήγι ενός ιδιαίτερου μαθήματος κι εγώ θα κάθομαι σε μια γωνιά μασουλώντας την πίπα μου, αναμοχλεύοντας τις νωπές αναμνήσεις μου…

Καληνύχτα κύριε Mozart!