Το αίνιγμα του άλλου

Ο ένας ισχυριζότανε για τον άλλο, πως βρήκε στο πρόσωπό του, το νόημα της ζωής. Οι δρόμοι τους, άλλωστε, διασταυρώθηκαν, αγκαλιάστηκαν και κατασπαράχθηκαν. Για μια χρονική στιγμή, δηλαδή, που θα μπορούσε να κρατά και τρεις μήνες, τρία χρόνια ή τρεις ολόκληρους αιώνες. Τρεις, όλοι κι όλοι, κι αυτοί. Σε μια ερωτική δίνη που ένα μονάχα έχει για στόχο της πάντα: τη μεγάλη συνάντηση. Ολότελα εσωτερική, υποκειμενική υπόθεση κι αυτή. Διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος από το “ο έρωτας γεννήθηκε για δύο”. Κι ας φαίνεται πως παίρνει σχήμα τρίγωνο κάθε φορά. Για έναν γεννήθηκε ο έρωτας. Κι είναι, εν τέλει, είτε το θέλουμε είτε όχι, μια ολότελα προσωπική μας υπόθεση. Όσο για κείνο το περιβόητο αίνιγμα του Άλλου… Κι εγώ την πάτησα. Σαν άλλος Όμηρος που τώρα είμαι κανένας, σαν τον Οδυσσέα./p>